بیانیه حقوق بشر در مورد کیانوش سنجری؛ فراخوانی برای آزادی و عدالت
مقدمه
با همدردی عمیق و احترام فراوان، یاد کیانوش سنجری، فعال ایرانی را گرامی می‌داریم که جان خود را فدا کرد تا توجه جهانیان را به نقض مداوم حقوق بشر در ایران جلب کند. خودکشی او در تاریخ ۱۳ نوامبر ۲۰۲۴ نباید به عنوان عملی از سر ناامیدی تعبیر شود، بلکه باید به عنوان فریادی ناامیدانه برای عدالت و آزادی درک شود. این بیانیه نه تنها به بازسازی زندگی وی اختصاص دارد، بلکه هدف آن نقد سرکوب‌های رژیم ایران و فراخوانی برای همبستگی جهانی است.
کیانوش سنجری: زندگی در خدمت آزادی
کیانوش سنجری، متولد ۱۳۵۹ در تهران، از سنین جوانی خود را به دموکراسی و حقوق بشر متعهد کرد. او بارها به دلیل فعالیت‌هایش بازداشت و شکنجه شد. پس از فرار از ایران در سال ۲۰۰۷، فعالیت‌های خود را در تبعید ادامه داد و با سازمان‌هایی چون «صدای آمریکا» و گروه‌های بین‌المللی حقوق بشر همکاری کرد. در سال ۲۰۱۶، او برای مراقبت از مادر بیمار خود به ایران بازگشت، اقدامی که دوباره او را در معرض سرکوب قرار داد. با وجود محکومیت به یازده سال حبس و تحمل رفتارهای غیرانسانی در زندان و یک بیمارستان روان‌پزشکی، سنجری همچنان مدافع خستگی‌ناپذیر آزادی باقی ماند.
پیام آخر او: اعتراضی برای انسانیت
کمی پیش از مرگ خود، سنجری بیانیه‌ای شجاعانه در پلتفرم X (توئیتر سابق) منتشر کرد. او خواستار آزادی زندانیان سیاسی فاطمه سپهری، نسرین شاکرمی، توماج صالحی و آرشام رضایی شد که در پی اعتراضات به مرگ مهسا امینی بازداشت شده بودند.
او اظهار داشت: «هیچ کس نباید به خاطر بیان عقاید خود زندانی شود. اعتراض حق هر شهروند ایرانی است.» هنگامی که رژیم به درخواست او پاسخی نداد، سنجری به تعهد خود عمل کرد – اقدامی که تعهد بی‌پایان او به حقوق و کرامت همه ایرانیان را تأیید می‌کند.
نقض حقوق بشر در ایران: یک مشکل سیستماتیک
داستان سنجری نشان‌دهنده سرکوب سیستماتیک در ایران است:
- بازداشت‌های خودسرانه و شکنجه: فعالان سیاسی و منتقدان رژیم، از جمله سنجری و چهار زندانی مورد نظر او، به طور مداوم بازداشت می‌شوند.
- سوءاستفاده از مراکز روان‌پزشکی: سنجری گزارش داد که در دوران زندان خود تحت درمان‌های الکتروشوک و سایر روش‌های بی‌رحمانه قرار گرفته است. این سوءاستفاده منعکس‌کننده بهره‌برداری بی‌پروا از نهادهای پزشکی است.
- سرکوب آزادی بیان و حق اعتراض: بازداشت افرادی مانند مهسا امینی و سایر معترضان نشان می‌دهد که رژیم چگونه آزادی‌های اساسی را سرکوب می‌کند.
فراخوان به اقدام – مرگ کیانوش سنجری هشداری برای جامعه بین‌المللی است:
- حمایت از فعالان ایرانی: دولت‌ها و سازمان‌ها باید حفاظت و حمایت از مخالفان ایرانی را تضمین کنند.
- تحریم علیه رژیم: مسئولان نقض حقوق بشر باید از طریق تحریم‌های هدفمند پاسخگو شوند.
- تحقیق و شفافیت: نهادهای بین‌المللی باید سوءاستفاده از زندان‌ها و مراکز روان‌پزشکی در ایران را بررسی کنند.
- نشان دادن همبستگی: افراد می‌توانند از طریق اعتراضات، طومارها و کمک به سازمان‌های حقوق بشر در تغییر نقش داشته باشند.
نتیجه‌گیری
پیامدهای مرگ کیانوش سنجری عمیق است. شجاعت او یادآور آن است که آزادی و عدالت ارزش‌های جهانی هستند که تحقق آن‌ها مستلزم حمایت هر فردی است که به حقوق بشر متعهد است. میراث او که باید آن را گرامی بداریم، در کلمات پایانی او طنین‌انداز است: «پاینده ایران»
وین – 17.11.2024
پروفسور سیروس میرزایی
گروه پزشکان وکادر پزشکی ایرانیان مدافع حقوق بشر
دکتر بهروز بیات
جامعه ی دفاع از حقوق بشر در ایران ـ اتریش