نامه نرگس محمدی از زندان اوین:افزایش خشونت علیه زنان زندانی در سه ماه اخیر
خشونت علیه زنان زندانی در آستانه سالگرد درگذشت مهسا ژینا امینی افزایش یافته است.
طی ماه‌های اخیر شاهد بوده‌ایم که زنان و دخترانی با سر و صورت و بدن‌های کبود و آسیب‌دیده وارد بند شده‌اند. با ورود هر کدام از زنان آسیب‌دیده شوکه و نگران شده، به دفتر بند مراجعه کرده و اعلام نگرانی کرده‌ایم اما خشونت فیزیکی علیه زنان آن‌چنان شدت گرفته که اطلاع و اعتراض کاری از پیش نمی‌برد.
بیش از سه ماه پیش شاهد ورود زنی حدود ۷۰ ساله بودیم که شب بازداشت آنقدر ضرب و شتم شده بود که سیاهی دور چشمش، کبودی صورت و بدنش تا ۲۵ روز بعد که با قرار وثیقه رفت کشیده نشد. او از ناحیه سر ضربه‌های ترسناکی خورده بود که نگران آسیب‌دیدن در ناحیه سر بود.
همان زمان دختری ۲۰ ساله وارد بند شد که مدتها از درد در ناحیه دنده‌ها شاکی بود. شب بازداشت در خیابان توسط ماموران مرد ضرب و شتم شده بود. پزشک بهداری اوین، آسیب‌دیدگی در ناحیه دنده‌اش را تایید کرد.
یک ماه پیش دختری وارد بند شد گونه‌اش ورم و جراحت داشت. بازوها و دست‌هایش پر از کبودی بود. پزشک بهداری گفته بود استخوان گونه مو برداشته است. او موقع غذا خوردن ناله‌اش بلند می‌شد. ماموری به صورتش ضربه زده و ماموری دیگر با دستش دو طرف فکش را فشار داده بود که آرواره‌اش صدا داده و قادر به جویدن راحت نبود.
چند هفته پیش دختری با ساق پا، شانه و دست‌های کبود وارد بند شد. بچه‌ها دورش ایستاده بودند و کبودی‌هایش نشان می‌داد ضرب و شتم شدیدی شده بود و مرتب می‌گفت فکر می‌کردم پایم شکسته است.
زنی دیگر از راه رسید. اولین سئوالم طبق معمول این بود که از خانه آورده‌اند یا سلول. گفت یک روز در جایی بودم که مردهای مامور سیلی به صورت و لگد به شکمم می‌زدند و تهدیدم می‌کردند و من هر چه سلول را نگاه کردم حتی دوربین هم نبود پس از آن به وزرا و بعد به اینجا منتقل شدم. او روز بعد برای بازجویی به بند ۲۰۹ اوین منتقل شد.
در حالی که به دلایل متعدد سیاسی-امنیتی تعداد بسیار بسیار محدودی از بازداشت‌شدگان به بند زنان زندان اوین منتقل می‌شود، طی سه ماه گذشته شاهد مواردی از ضرب و شتم و جرح شدید بوده‌ایم.
بازداشتی‌های بی‌نام و نشان که به دلیل تحت تعقیب، محاکمه و تهدید بودن، برخوردهای خشونت‌بار و فیزیکی را رسانه‌های نمی‌کنند و خانواده‌ها نیز از بازگو کردن آن اجتناب می‌کنند، در معرض تهاجم فیزیکی خشونت‌بار نیروهای امنیتی هستند.
من به عنوان یکی از شاهدان اعمال خشونت هولناک و کشنده فیزیکی توسط حکومت علیه زنان معترض، اعلام می‌کنم که اعمال این سطح از خشونت فیزیکی در محل بازداشت و بازداشتگاه‌های غیرقانونی، شکنجه سیستماتیک برای ایجاد ارعاب و وحشت است که می‌تواند فجایع جبران‌ناپذیری را رقم بزند، خشونتی که طی ماه‌های گذشته شاهد شدت‌گرفتن آن بوده‌ایم.
از هم‌وطنان شجاع، مجامع بین‌المللی حقوق بشر، نهادهای زنان و فمنیست‌های جهان، روزنامه‌نگاران و نویسندگان از جمله گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل تقاضا دارم مانع تشدید و تداوم خشونت‌های مرگبار حکومت علیه زنان معترض ایران شوند.
حکومت باید بداند که تشدید خشونت و سرکوب، نه تنها اراده مردم برای گذار از نظام دینی استبدادی را سست نخواهد کرد، بلکه راهی جز آن را پیش روی مردم باقی نخواهد گذاشت.
نرگس محمدی، زندان اوین، مرداد ۱۴۰۲