بهنام محجوبی، زندانی عقیدتی، در بیمارستان لقمان تهران «جان باخت»
نامی تازه در لیست قربانیان شکنجه در جمهوری اسلامی: بهنام محجوبی
شنبه ۲ اسفند ۱۳۹۹ - ۲۰ فوريه ۲۰۲۱
گزارش‌های منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی حاکی است که بهنام محجوبی، زندانی سیاسی و درویش گنابادی، در بیمارستان لقمان تهران جان باخته است. بتول حسینی، مادر محجوبی، خبر درگذشت پسرش را تایید کرده است.
آقای محجوبی هنگام مرگ ۳۳ ساله بود.
مصطفی دانشجو، وکیل شماری از دراویش گنابادی که در سال‌های اخیر بازداشت و دادگاهی شده‌اند، روز یکشنبه سوم اسفند در توئیتی نوشت: « درویش زندانی، بهنام محجوبی شب‌های بلند قفس را با شعله بیدار عشق سر کرد و با تنی خسته و قلبی مالامال از غم یار پر کشید».
در همین زمینه، خبرگزاری هرانا گزارش داده که «پیکر این درویش گنابادی به فرودگاه مهرآباد تهران منتقل» و قرار است با هواپیما به کرمان، زادگاه وی، منتقل شود».
این سایت افزوده است: «به گفته یک منبع مطلع، خانواده آقای محجوبی نیز در راه کرمان هستند».
«این منبع نزدیک به خانواده اعلام نگرانی کرده است که خانواده به موقع به کرمان نرسند و نیروهای امنیتی خود مراسم خاکسپاری را انجام دهند».
در همین حال، بتول حسینی مادر بهنام محجوبی در ویدئویی درگذشت پسرش را تایید کرد و گفت که «به عنوان ولی‌دم به مقام‌ها و ارگان‌ها اجازه نمی‌دهم پسرم را پیش از انتقال او به پزشک قانونی و مشخص شدن علت مرگ، دفن کنند».
از سوی دیگر، اداره کل زندان‌های تهران به خبر درگذشت بهنام محجوبی واکنش نشان داده و از آن «ابراز تاسف» کرده است. این اداره سپس مدعی شده که این زندانی عقیدتی «دچار مسمومیت از طریق مصرف خودسرانه دارو شده بود» که به گفته آن، «بلافاصله جهت درمان به یکی از بیمارستان‌های تهران منتقل شد».
اداره کل زندان‌های تهران در ادامه بیانیه خود که خبرگزاری ایرنا مخابره کرده، افزوده که «در زمان ورود محکوم به بیمارستان و انجام معاینات تخصصی، پزشکان متوجه چند بسته حاوی مواد سیاه‌رنگ پودری در معده وی شدند که پس از خارج کردن بسته‌های مورد اشاره این موضوع توسط کادر بیمارستان صورتجلسه و برای بررسی دقیق و اعلام نتیجه نهایی به پزشکی قانونی سپرده شد».
این نخستین بار است که نهاد یاد شده چنین ادعایی را مطرح می‌کند. هفته پیش اداره کل زندان‌های تهران گفته بود که آقای محجوبی به دلیل «مصرف بیش از حد دارو» مسموم و به بیمارستان لقمان منتقل شد؛ جایی‌که به گفته بتول حسینی، مادرش، با پابند و دستبند به تخت بیمارستان بسته شده بود و تنفس او از طریق دستگاه ممکن بود.
آقای محجوبی که روز ۲۵ بهمن از زندان اوین به بیمارستان آورده شد بیش از یک هفته در بخش مراقبت‌های ویژه بستری بود. نزدیکان او اعلام کرده بودند که برخی اندام‌های داخلی وی از جمله معده، ریه و کلیه تقریبا یا به کلی از کار افتاده بود.
صالحه حسینی، همسر بهنام محجوبی، هفته پیش دقایقی پس از دیدن او در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان لقمان به رادیو فردا گفت که عدم رسیدگی به موقع پزشکی و تأخیر در اعزام او به بیمارستان باعث وخامت وضعیت جسمانی و در نهایت به کما رفتن این زندانی عقیدتی شد.
او همچنین گفته بود که آقای محجوبی از سه دارو برای بیماری خود استفاده می‌کرد «اما در زندان داروهای خیلی بیشتری به او دادند؛ این داروها حالش را بد کرد ولی بهداری زندان توجه کافی نکرد و کمک نکردند تا او داروها را بالا بیاورد».
خانم حسینی افزوده بود که داروها به ریه بهنام محجوبی برگشت اما «به خاطر بی دقتی بهداری و عدم مسئولیت» بهداری زندان اوین دچار چنین شرایطی شد.
بهنام محجوبی در تجمع دراویش گنابادی در بهمن سال ۹۶ در تهران شرکت کرد و در پی آن به دو سال زندان محکوم شد.
رادیو فردا
نامی تازه در لیست قربانیان شکنجه در جمهوری اسلامی: بهنام محجوبی
دادیار ناظر بر زندان پس از تعلل بسیار و با پیگیری نزدیکان بهنام محجوبی به تازگی وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی برای آزادی او تعیین کرده بود. با از بین رفتن علائم حیات در این زندانی سیاسی ابراهیم الله‌بخشی، از دوستان او نوشت: بهنامم آزاد شد!
- وقتی ما درباره شکنجه صحبت می‌کنیم، ابتدا باید ببینیم با چه نظام سیاسی‌ای سر و کار داریم. آیا با یک نظام سیاسی حقوق‌باور و حقوق‌مند طرف هستیم یا نه؟ یک نظام سیاسی مشروعیت خود را از اجرای حقوقی کسب می‌کند که در قانون اساسی آن کشور پایه‌گذاری شده باشد.
این بخشی از گفته‌های عبدالکریم لاهیجی، حقوقدان و فعال حقوق بشر و رئیس دائمی و افتخاری فدراسیون جهانی جامعه‌های حقوق بشر در گفتوگو با زمانه است.
لاهیجی در همین گفتوگو درباره شکنجه می‌گوید:
«جمهوری اسلامی اتوریته دیگری جز اعمال فشار ندارد. در مقابل وضعیت اقتصادی‌ای که در حال حاضر در ایران وجود دارد، تحریم‌ها یا فاجعه شیوع کرونا در کشور، ما می‌بینیم که حکومت اعترافات تلویزیونی را همچنان پخش می‌کند یا زندانیان سیاسی را آزاد نمی‌کنند.»
آخرین قربانی این اعمال فشار و نمایش اتوریته که افکار عمومی تنها به لطف شبکه‌های اجتماعی از سرنوشت تلخش و آنچه بر سرش آوردند آگاه شد، بهنام محجوبی، درویش گنابادی‌ست.
علیرضا روشن، شاعر، نویسنده و یکی از منابع آگاه از وضعیت بهنام محجوبی با تأکید بر جان باختن این زندانی عقیدتی در بیمارستان لقمان در تهران، به زمانه می‌گوید:
«محجوبی از روز دوشنبه ۲۷ بهمن ماه فوت کرده و به همین دلیل به مادر او اجازه ملاقات با فرزندش داده نمی‌شد.»
به گفته روشن، سازمان پزشکی قانونی در ماه‌های گذشته با صدور یک رأی قطعی تأیید کرده بود که بهنام محجوبی «ناتوان از تحمل کیفر» است.
همچنین خبرهای منتشر شده از سوی خانواده محجوبی حاکی از آن است که دادیار ناظر بر زندان پس از تعلل بسیار و با پیگیری مجدانه خانواده و نزدیکان این زندانی عقیدتی، به تازگی وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی برای آزادی او تعیین کرده بود.
اما اینک منابع مطلع از وضعیت این زندانی سیاسی اعلام کرده‌اند «تداخل دارویی» و عدم رسیدگی پزشکی به موقع و تخصصی منجر به جان باختن بهنام محجوبی شده است.
با از بین رفتن علائم حیات در این زندانی سیاسی ابراهیم الله‌بخشی، از دوستان او برایش نوشت: بهنامم آزاد شد!
بهنام محجوبی از بیماری «پانیک اعصاب» رنج می‌بُرد و طبق اعلام خانواده او، سازمان پزشکی قانونی و شورای پزشکی در ماه‌های گذشته، رأی «عدم توان تحمل کیفر» را برای این زندانی عقیدتی صادر کرده بودند.
به دلیل کمبود امکانات پزشکی در زندان اوین و ممانعت مسئولان زندان از دسترسی بهنام محجوبی به پزشک متخصص و داروهایش، این زندانی عقیدتی در روزهای گذشته چند بار دچار تشنج شده بود. گفته می‌شود او به دنبال خوردن «داروی اشتباهی» و وخامت وضعیت سلامتی‌اش، نهایتا روز شنبه ۲۵ بهمن ماه «با دستبند و پابند» به بخش آی‌سی‌یوی بیمارستان لقمان تهران منتقل شده است. همچنین گفته می‌شود پیش از اعزام به بیمارستان در بهداری زندان به او قرصی خورانده شده که سبب از هوش رفتن او شده است.
مأموران امنیتی و مسئولان بیمارستان در روزهای اخیر از ملاقات نزدیکان بهنام محجوبی با او جلوگیری کردند. به دنبال انتشار خبر غیررسمی جان باختن او در بیمارستان ابراهیم الله‌بخشی، درویش زندانی سابق و نزدیک به خانواده محجوبی در توئیتر خود نوشت که مادر بهنام توانسته او را ببیند:
آنچه بر بهنام محجوبی رفت واکنش شمار زیادی از کاربران شبکه‌های اجتماعی را به دنبال داشته و صدای دادخواهی را در فضای مجازی بلند کرده است.
معین خزائلی، حقوقدان و روزنامه‌نگار ساکن سوئد با انتشار یک توئیت در حساب کاربری خود در توئیتر، با استناد به قوانین کیفری ایران، جان باختن این زندانی عقیدتی را «قتل عمد» توصیف کرد:
«مرگ بهنام محجوبی، مشخصا قتل عمد است. ماده ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی به صراحت مرگ ناشی از عدم انجام وظیفه ماموران دولتی را جنایت اعلام کرده. مرگ بیماری که باید به جای زندان در بیمارستان باشد نتیجه عدم انجام وظیفه مسئولان زندان و دستگاه قضایی است؛ این قتل عمد است.»
کاربر دیگری به نام «محیا واحدی» در توئیتر خود نوشت:
«نام بهنام محجوبی، یادآور شکنجه‌هایی‌ست که نه در بازداشتگاه بلکه در بیمارستان روانی به یک انسان بی دفاع روا داشتند، تشتی نمانده که رسوایتان سازد خود دروغ و تزویر و توحشید و چه بی‌مانند در تاریخ.»
ضیا نبوی، فعال دانشجویی و زندانی سیاسی سابق هم در توئیتر خود با اشاره به گفته‌های اخیر رئیس قوه قضاییه نوشت:
«بله آقای رئیسی، از باز کردن درهای زندان به روی مدعیان حقوق بشر می‌گفتید.»
ابراهیم رئیسی، رئیس قوه قضاییه ایران، روز دوشنبه ۲۷ بهمن در جلسه شورای عالی قضایی گفت مجامع حقوق بشری بین‌المللی می‌توانند از زندان‌های ایران بازدید کنند به شرط آن‌که ایران هم از حق بازدید مشابه در هر جای دنیا برخوردار باشد.
رئیسی همچنین مدعی شد در ماه‌های پس از شیوع کرونا، هیچ حکومتی همچون جمهوری اسلامی ایران نتوانسته «رفاه زندانیان» را تأمین کند.
این گفته‌های رئیسی در حالی‌ست که در یک سال گذشته و از زمان آغاز بحران همه‌گیری ویروس کرونا، نهادهای بین‌المللی از جمله سازمان ملل متحد بارها درباره کمبود امکانات بهداشتی و درمانی در زندان‌های سراسر ایران و در خطر قرار گرفتن جان زندانیان به دولت ایران هشدار داده‌اند. همچنین در طول یک سال گذشته صدها نفر از زندانیان سیاسی و عقیدتی با کارشکنی مقامات قضایی، از استفاده از حق مرخصی خود محروم مانده‌اند.
سازمان گزارش‌گران بدون مرز اما به صحبت‌های رئیسی در مورد باز کردن درهای زندان واکنش نشان داد. این سازمان مدافع حقوق بشر و آزادی بیان با انتشار توئیتی در حساب کاربری توئیتر خود نوشت:
«دعوت ابراهیم رئیسی برای بازدید از زندان‌ها در ایران اگر فریب خبر‌سازی نیست، با تقاضای سفر جاوید رحمان، گزارشگر ویژه [حقوق بشر] سازمان ملل به ایران موافقت کنید. ایران از سال ۱۳۸۶ بر خلاف تعهدات خود به گزارش‌گران ویژه و موضوعی سازمان ملل اجازه ورود به کشور را نداده است.»
از دست رفتن علایم حیات بهنام محجوبی در بیمارستان به دلیل نبود رسیدگی پزشکی کافی و به موقع در کمتر از ۲۴ ساعت پس از طرح این ادعاها از سوی رئیس قوه قضاییه ایران آشکارا میزان صحت و درستی این ادعاها را نشان می‌دهد.
محجوبی پیش از این هم با کینه‌ورزی مسئولان زندان به جای درمان تخصصی به «تیمارستان» منتقل شده بود.
صالحه حسینی، همسر بهنام محجوبی در روز ششم مهر ماه ۹۹ از فلج شدن همسرش به دلیل عدم ارائه دارو برای درمان بیماری او توسط مسئولان زندان اوین خبر داد و اعلام کرد:
«بهنام را به جای بیمارستان رازی به تیمارستان امین‌آباد منتقل کردند.»
بهنام محجوبی پس از تحمل شکنجه و حبس در آسایشگاه روانی امین‌آباد تهران و بعد از انتقال مجددش به زندان اوین، روز هشتم آبان ماه امسال و در حالی که «زبانش هنوز سنگین بود» و قدرت تکلم عادی نداشت، با انتشار فایلی صوتی از درون زندان درباره روزهای حضورش در امین‌آباد، گفت:
«[در امین‌آباد] مرا به شکل صلیب بستند و به من آمپول و قرص دادند. مرا به طور عمد در کنار بیماران خیلی خطرناک نگهداری می‌کردند و این افراد ادرار خود را روی من می‌پاشیدند.»
«دیوانه‌انگاری» مخالفان سیاسی در جمهوری اسلامی و اعمال شکنجه مضاعف بر آنان از طریق انتقال اجباریشان به بیمارستان روانی اما پیش از این نیز سابقه داشته است.
کیانوش سنجری، زندانی سیاسی و خبرنگار سابق شبکه تلویزیونی صدای آمریکا، اواسط مرداد ۹۹ در حساب کاربری خود در توئیتر نوشت اواخر سال ۹۸ از زندان اوین همراه با دو سرباز وظیفه به «مرکز درمانی» اعزام شده، ابتدا نمی‌دانسته کجاست اما بعد پی برده که به بیمارستان روانی امین‌آباد منتقل شده است.
این زندانی سیاسی که دو ماه پس از بازگشتش به ایران در آذر ماه ۱۳۹۵ بازداشت و با اتهاماتی نظیر «تبلیغ علیه نظام» و «اقدام علیه امنیت ملی» برای تحمل حبس به زندان اوین منتقل شد، در بخش دیگری از رشته توئیتش نوشته بود بعد از انتقالش از زندان به بیمارستان امین‌آباد، در بدو ورود به او آمپولی تزریق می‌شود که بر اثر آن بی‌هوش شده و وقتی به هوش می‌آید، متوجه می‌شود «داخل یک اتاق پنج نفره روی تخت دراز کشیده و دست راست و پای چپش با دستبند و پابند به تخت زنجیر شده است.»
هاشم خواستار، معلم بازنشسته و از اعضای هیأت مدیره کانون صنفی معلمان مشهد، هنگامه شهیدی، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی زندانی و میترا کدیور، روان‌شناس و فعال مدنی، از دیگر زندانیان سیاسی بوده‌اند که در طول دوره بازداشت یا زندان به بیمارستان روانی منتقل شده‌اند.
سها مرتضایی، فعال دانشجویی که حکم شش سال حبس او به تازگی قطعی شده است نیز «از طرف دانشگاه تهران» به نمایندگی از نهادهای امنیتی تهدید شده بود که به «بیمارستان روانی» منتقل می‌شود و به او «شوک الکتریکی» داده خواهد شد تا «دست از کارهایش بردارد».
بیشتر بخوانید: «مجنون انگاری» زندانی، نمودی از استیلای وحشت و شکنجه
بهنام محجوبی را اما شاید بتوان تنها موردی دانست که با وجود اعتراض‌ها و پیگیری خانواده، با لجاجت و کینه‌ورزی مسئولان زندان اوین، برای اعمال فشار بیشتر در فاصله کمتر از یک‌ماه، دست‌کم دو بار به بیمارستان روانی امین‌آباد منتقل شد.
این زندانی سیاسی صرفا به دلیل حضور در تجمع اعتراضی درویشان در ماجرای معروف به «گلستان هفتم» و دو ماه پس از وقوع این اعتراضات توسط نیروهای امنیتی در اصفهان بازداشت شد. مأموران امنیتی محجوبی را ابتدا برای بازجویی به کرمان و سپس برای محاکمه به تهران منتقل کردند.
این زندانی عقیدتی در مرداد ماه ۹۸ توسط دادگاه انقلاب تهران بابت اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» به دو سال حبس تعزیری و دو سال محرومیت از عضویت در احزاب، گروه‌ها، دسته‌های سیاسی یا اجتماعی محکوم شد.
بهنام محجوبی ۳۱ خرداد سال جاری پس از حضور در شعبه اجرای احکام دادسرای امنیت اوین، توسط ضابطان قضایی بازداشت و برای تحمل حکم دو سال حبس خود به زندان منتقل شد.
رادیو زمانه
*******
نامه ۱۴۲ نفر از فعالین اجتماعی به مسئولین نظام پزشکی:
روند درمانی بهنام محجوبی را به خانواده‌اش بسپارید
در پی شرایط به وجود آمده در مورد «بهنام محجوبی» درویش گنابادی زندانی که از چند روز پیش از زندان به بیمارستان منتقل شده، جمعی از فعالان اجتماعی و مدافعان حقوق بشر طی نامه‌ای به «مصطفی معین» رئیس شورای عالی نظام پزشکی و «محمدرضا ظفرقندی» رئیس سازمان نظام پزشکی، خواستار عدم دخالت‌های امنیتی در روند پزشکی این زندانی سیاسی شدند.
به گزارش وبسایت کانون مدافعان حقوق بشر، در این نامه که توسط ۱۴۲ فعال اجتماعی از جمله جعفر پناهی، احمد منتظری، احسان شریعتی، صدیقه وسمقی، نرگس محمدی، ناهید شیرپیشه، شهناز اکملی، سکینه احمدی و احمدرضا حائری امضا شده، دسترسی پزشکان مورد اعتماد خانواده بهنام محجوبی به اطلاعات پزشکی فرزندشان مطالبه شده است و نیز «اینکه بتوانند مانند هر شهروند دیگری بر روند درمان او بدون دخالت نیروهای امنیتی و برخی از افراد کادر درمان مطیع ایشان، نظارت داشته و درباره چگونگی آن تصمیم‌گیری کنند.»
متن کامل نامه و اسامی امضاکنندگان را در ادامه بخوانید
جناب مصطفی معین رئیس شورای عالی نظام پزشکی
جناب محمدرضا ظفرقندی رئیس سازمان نظام پزشکی
با سلام
همانگونه که احتمالا در اخبار خوانده‌اید، درویش گنابادی و زندانی سیاسی بهنام محجوبی به دلیل آنچه که مسمومیت داروئی خوانده شده، مدتی است که در بخش ای‌سی‌یو بیمارستان لقمان در وضعیتی نامشخص بستری شده است.
متاسفانه مقامات قضائی تاکنون اجازه نداده‌اند که پزشکان مورد اعتماد خانواده، وضعیت حیاتی این زندانی سیاسی را بررسی کنند تا اطلاعات مورد وثوقی درباره فرزندشان به دست آورده و در صورت نیاز اقدامات درمانی مناسبی را برای وی فراهم آورند.
این گونه برخوردهای امنیتی، تالمات روحی بیشتر برای مادر، همسر و دیگر اعضای خانواده بهنام را در پی داشته است.
اینکه شرایط به وجود آمده برای بهنام حاصل قصور یا تقصیر چه افراد و نهادهائی است، موضوعی است که در وقت خود باید بررسی بی‌طرفانه‌ای درباره آن صورت گیرد، اما آنچه در حال حاضر برای خانواده بهنام مهم است، دسترسی پزشکان مورد اعتماد خانواده به اطلاعات پزشکی فرزندشان است و اینکه بتوانند مانند هر شهروند دیگری بر روند درمان فرزندشان بدون دخالت نیروهای امنیتی و برخی از افراد کادر درمان مطیع ایشان، نظارت داشته و درباره چگونگی آن تصمیم گیری کنند.
از شما آقایان که مسولیت نظام پزشکی در کشور را برعهده دارید، انتظار می‌رود، به کمک خانواده بهنام محجوبی آمده و شرایط مذکور را که حق همه شهروندان است، برای این خانواده و فرزندشان فراهم آورید.
با احترام
دوم اسفند ۱۳۹۹
۱. آتفه چهارمحالیان
۲. آرش کیخسروی
۳. آرش مرادی
۴. آمنه رضایی
۵. ابراهیم الله بخشی
۶. ابوالفضل حاجی زادگان
۷. اجلال قوامی
۸. احسان شریعتی
۹. احمد منتظری
۱۰. احمدرضا حائری
۱۱. اسماعیل مرادی چگینی
۱۲. اسماعیل مفتی‌زاده
۱۳. اشرف خانعلی‌زاده
۱۴. اشکان رضوی
۱۵. اشکان فیاض‌بخش
۱۶. اعظم جعفری
۱۷. افسانه صالحی
۱۸. اکبر امینی ارمکی
۱۹. اکرم مصباح
۲۰. امجد حسینی
۲۱. امیر علی لباف
۲۲. اوختای حسینی
۲۳. بهاره هدایت
۲۴. پروانه آل بویه
۲۵. پروانه راد
۲۶. پروین اسفندیاری
۲۷. پروین ضرابی
۲۸. پری باغبان
۲۹. پری دانشور
۳۰. ثریا یوسفی
۳۱. جعفر پناهی
۳۲. جمال عاملی
۳۳. جواد رحیم‌پور
۳۴. حامد مهری
۳۵. حجت عسگری
۳۶. حسین رفیعی
۳۷. حسین مجاهد
۳۸. حشمت اله سیاه پوش
۳۹. حمید آصفی
۴۰. خلیل علیزاده
۴۱. راحله راحمی‌فر
۴۲. رادا مردانی
۴۳. رحیم امیری
۴۴. رسول بداغی
۴۵. رضا اسدی
۴۶. رضا شهابی
۴۷. زهرا ربانی املشی
۴۸. زهرا رحیمی
۴۹. زهرا سادات ابراهیمی
۵۰. زهرا محمدی
۵۱. ژیلا بنی‌یعقوب
۵۲. ژینوس سبحانی
۵۳. سپهر صمدی‌راد
۵۴. سرور ابطحی
۵۵. سعید رضایی
۵۶. سعید محمدی
۵۷. سکینه احمدی
۵۸. سمانه نائینی
۵۹. سهیلا خوشبین
۶۰. شادی شهرابی
۶۱. شاهو رنجبر
۶۲. شکرالله مسیح‌پور
۶۳. شکوفه یداللهی
۶۴. شهناز اکملی
۶۵. صبا شعردوست
۶۶. صدرا عبداللهی
۶۷. صدیقه وسمقی
۶۸. ضیا نبوی
۶۹. طلعت تقی‌نیا
۷۰. طهمورث امیران
۷۱. عاطفه رنگریز
۷۲. عباس جعفری
۷۳. عباس حمیدی
۷۴. عبدالفتاح سلطانی
۷۵. عزیز قاسم‌زاده
۷۶. على جلیلى
۷۷. علی اسداللهی
۷۸. علی جلیلی
۷۹. علی عباسی
۸۰. علی فرخی
۸۱. علیرضا محمودی
۸۲. غلامرضاغلامی کندازی
۸۳. غنچه قوامی
۸۴. فاطمه رحمانی
۸۵. فاطمه گوارایی
۸۶. فاطمه ملکی
۸۷. فرانک چالاک
۸۸. فردین احمدی
۸۹. فرشاد قربانپور
۹۰. فرشته اسانلو
۹۱. فرشته طوسی
۹۲. فریده مراد خانی
۹۳. قاسم شعله سعدی
۹۴. کاظم خانعلی‌زاده
۹۵. کاک حسن امینی
۹۶. کامران رحیمیان
۹۷. کوروش زعیم
۹۸. کیکاوس عنبری
۹۹. کیوان رحیمیان
۱۰۰. گلاله رحیمی
۱۰۱. لی لی ایپکچی
۱۰۲. مادر اسانلو
۱۰۳. مجتبی ابطحی
۱۰۴. مجید دری
۱۰۵. مجید مسافر
۱۰۶. محمد اویسی
۱۰۷. محمد سیف‌زاده
۱۰۸. محمد شیورانی
۱۰۹. محمد کریم بیگی
۱۱۰. محمدرضا معمارصادقی
۱۱۱. محمدعلی کامفیروزی
۱۱۲. محمود بهشتی لنگرودی
۱۱۳. محمود جعفری
۱۱۴. محمود عزیزیان
۱۱۵. محمود عمرانی
۱۱۶. مریم قلی‌زاده
۱۱۷. مژگان عطاالهی
۱۱۸. مسعود باستانی
۱۱۹. مصطفی نیلی
۱۲۰. معصومه دهقان
۱۲۱. ملیحه کریم‌الدینی
۱۲۲. مهران اصغرزاده
۱۲۳. مهناز رشیدی
۱۲۴. مهوش شهریاری
۱۲۵. میلاد فدایی اصل
۱۲۶. میترا اعتضاد
۱۲۷. میلاد شمالی
۱۲۸. نازنین امیری
۱۲۹. ناصر نوری زاده
۱۳۰. ناهید شیربیشه
۱۳۱. نرگس محمدی
۱۳۲. نسرین سلیمی
۱۳۳. نسیم باقری
۱۳۴. نسیم بنی‌کمالی
۱۳۵. نگین قدمیان
۱۳۶. نوریک بابا خانی
۱۳۷. نیما بهاروندی
۱۳۸. هادی احتظاظی
۱۳۹. هاشم باروتی
۱۴۰. هلن منشى زاده
۱۴۱. هوشیار انصاری فر
*********
درخواست فعالان مدنی از سازمان نظام پزشکی برای درمان بهنام محجوبی
شماری از فعالان مدنی با ارسال نامه‌ای به سازمان نظام پزشکی کشور از آنها درخواست کردند با کمک این سازمان درمان بهنام محجوبی به خانواده‌اش سپرده شود.
این نامه به امضای ۱۴۲ نفر رسیده و اسامی جعفر پناهی، حمید آصفی،ژیلابنی‌یعقوب، صدیقه وسمقی، غنچه قوامی، شهناز اکملی،محمدسیف‌زاده و زهرا ربانی املشی به چشم می‌خورد.
در بخشی از نامه گفته شده "متاسفانه مقام‌های قضایی تاکنون اجازه نداده اند که پزشکان مورد اعتماد خانواده، وضعیت حیاتی این زندانی سیاسی را بررسی کنند و در صورت نیاز اقدامات درمانی مناسبی را برای وی فراهم آورند".
امضا گنندگان این نامه از سازمان نظام پزشکی خواسته‌اند بدون دخالت نیروهای امنیتی اجازه داده شود تا روند درمان آقای محجوبی از طریق پزشکان مورد اعتماد خانواده‌اش پیگیری شود.
مادر بهنام محجوبی از وضعیت سلامت پسرش در روزهای گذشته ابراز نگرانی کرده بود.
بهنام محجوبی از دراویش گنابادی در زمستان ۹۶ در جریان حوادث گلستان هفتم از سوی نیروهای امنیتی بازداشت شد و به اتهام "اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور به ۲ سال حبس تعزیری و دو سال ممنوعیت از عضویت در احزاب، گروه ها و دسته جات سیاسی یا اجتماعی محکوم شد.
بی بی سی
